Lekarz weterynarii, ginekolog – Zdrowie – Warszawa, Poznań, Kraków, Wrocław

Układ limbiczny ma bardzo liczne wzajemne połączenia z pod-wzgórzem mieszczącym ośrodki kierujące wieloma różnymi funkcjami (regulacja temperatury ciała, ciśnienia krwi, głodu, pragnienia itp.). Podwzgórze zawiaduje czynnością a u to n o m i cz n ego układu nerwowego. Powoduje to np. rumienienie się, blednięcie, przyspieszenie pracy serca, wzrost ciśnienia krwi i inne reakcje pod wpływem czynników psychicznych. Podwzgórze wpływa też na czynność przysadki mózgowej – gruczołu regulującego wydzielanie hormonów przez pozostałe gruczoły dokrewne. Przykładem reakcji hormonalnej na stres jest wydzielanie adrenaliny i kortyzolu („hormonów walki”). Pierwszy powoduje m.in. przyspieszenie pracy serca i wzrost ciśnienia tętniczego krwi, drugi blokuje odporność organizmu. Gdy podlegamy chronicznemu napięciu i nie rozładowujemy go (np. przez relaks), przewlekle dawkujemy sobie te hormony. Wpływ psychiki, poprzez układ limbiczno-podwzgórzowy zarówno na autonomiczny układ nerwowy, jak i na przysadkę mózgową wyjaśnia powstawanie pod wpływem czynników emocjonalnych takich chorób, jak choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, nadciśnienie, zaburzenia miesiączkowania, ataki astmy oskrzelowej.

Układ limbiczny i podwzgórze wydzielają więc neuropeptydy – chemiczne odpowiedniki emocji. Jak się okazuje, regulują one także aktywność układu immunologicznego (odpornościowego): wpływają na powstawanie i dojrzewanie komórek immunologicznych oraz modulują ich działanie. Tworzy się teraz nową klasyfikację tych komórek (np. makrofagów) według posiadanych przez nie receptorów błonowych wiążących odpowiednie neuropeptydy.